9.4 Primus inter pares
De volgende groep die op het programma staat, is de groep om wie het eigenlijk allemaal draait: de aios. In de voorbespreking hadden de commissieleden onderling afgesproken dat Donna Kobalt, zelf aios en in die zin primus inter pares, als eerste aan bod zou komen. Die blijkt haar rol als behartiger van de opleidingsbelangen van de aios voortvarend op te pakken. Na de bekende, min of meer rituele openingsvragen, komt al snel het thema omgaan met medische incidenten aan bod. Die blijken zich inderdaad te hebben voorgedaan, ook het afgelopen jaar. Hoewel de aios vinden dat de gynaecologen hen daarna goed hebben opgevangen (Professional, Samenwerker), vinden ze het wenselijk dat ze ook de gelegenheid hebben om naar een vertrouwenspersoon buiten de eigen vakgroep te gaan (Professional). Donna vraagt wat hen belet om van tragische incidenten nuttige leerervaringen te maken. Naast persoonlijke drempels bij de aios, niemand is trots op eventuele fouten, blijken er dan toch ook wat andere obstakels te zijn. Hoewel dit eigenlijk nooit hardop door de stafleden wordt gezegd, ervaren de aios een enorme angst voor reputatieschade. Waar men normaal gesproken de aios zoveel mogelijk probeert te steunen en als team op te treden (Samenwerker), komt die collegialiteit zwaar onder druk te staan zodra er een incident naar buiten dreigt te komen. De staf erkent dit fenomeen, maar lijkt zich wat te verschuilen achter hun eigen emoties en de politiek van het ziekenhuis. De aios citeren Juliette bijna letterlijk: “Ja, ja... maar ja, dit soort incidenten hakken er flink in, ook bij ons” en “In ons ziekenhuis hebben we de opvang van aios in dergelijke situaties nog niet standaard geregeld, maar het is een goed idee om dat wel te gaan organiseren” (Communicator, Leiderschap). Een van de andere aios haakt in: “En dat klinkt wel invoelbaar en plausibel, maar daarmee is verdere discussie eigenlijk onmogelijk. En ondertussen gebeurt er niets en zit iedereen op elkaar te wachten”. Donna heeft goed naar de aanpak van Esther gekeken toen ze bij Juliette en Pascal aan hun eigen initiatief en verantwoordelijkheid appelleerde. “OK, goed dat jullie dit melden want een veilig werk- en leerklimaat is voor ons een speerpunt. Wat hebben jullie ondertussen zelf gedaan om hierop actie te ondernemen?” De aios reageren positief op dit appèl en al snel blijkt dat men zich al enigszins heeft verdiept in deze materie. Een van hen vraagt het woord en steekt enthousiast van wal. “Ik heb onlangs gehoord dat ze in één van de universitaire ziekenhuizen daarvoor een soort Quick-scan in de vorm van een Prospectieve Risico Inventarisatie hebben ontwikkeld, een zogenaamde One Hour PRI. Dat schijnt heel goed te werken”. Donna complimenteert de aios voor hun pro-activiteit en belooft dit punt aan de orde te zullen stellen in de bespreking met de voorzitter van de Centrale Opleidingscommissie van het ziekenhuis (Professionaliteit, Samenwerking, Kenniswerker) van het ziekenhuis.” Als iedereen instemmend reageert, maakt David Olijf hiervan een aantekening voor in het verslag.
Meer weten? Zie Evaluatie